پنهان کن در آغوشت مرا مرا در نهانی ترین گوشه ی آغوشت پنهان کن آن سوی تاریکی بر پهنه ی زندگی آن جا که هوا از رویای بهار شفاف تر است و باران سرود آفتاب را تکرار می کند... راز چشمهایت ستاره ی بختم بود که درخشید و مهتاب را در نگاهم زمزمه کرد لبهایت خنده را که سال ها در گلو گم شده بود را در چهار سوی زمان دوباره فریاد کشید و آمدنت کویر دستانم را شکوفه باران کرد پنهان کن مرا در آغوشی که نامش دوست داشتن است ... فدای تو و عشق پاکت همسر مهربانم من تو را در نفس سرخ برگهای خزان دیده در هوس رنگین پروانه های عاشق در شتاب آبی موجهای سرگردان در تپش خونین شقایق های تشنه دیدار دیده ام ،خوانده ام ، خواسته ام من تو را در دانه دانه غبار جاده های بی پایان انتظار در شعله شعله اخگران خفته در دلهای عاشق صبور در زلال چشمه های پاک احساس در غرش دلگیر آسمان پاییز دیده ام ،خوانده ام ، نوشیده ام من تو را در آیه آیه نماز اخلاصم دز طنین اذان برخواسته از مناره های عشقم در گلدسته های پاک محراب دلم در واژه واژه ترانه های ناسروده ام دیده ام ، خوانده ام ،فریاد زده ام من تو را در ذره ذره گیتی می بینم ، می خوانم ،می پرستم گویا که من خدای را به عشق تو زیسته ام ، خواسته ام به آغوش کشیده ام همسر خوبم ساحل دوستت دارم و ترا تا ابد می خواهم ، می خوانم ، می ستایم گر تو ماه شبانه ام باشی یا پریزاد خانه ام باشی گم شدن رسم رفتن من نیست عشق من، گر شانه ام باشی با غم ورنج زندگی شادیست گر غم عاشقانه ام باشی عشق را سوزم از سر غیرت تواگر زبانه ام باشی دل به دریا زدن چه آسانست تا تو موج و کرانه ام باشی غم پاییز زرد بیهوده است تا تو ای گل، جوانه ام باشی بی نفس، عمر نوح خواهم کرد گر تو لختی بهانه ام باشی یک ترانه برای عمری بس تو اگر در ترانه ام باشی با بودن تو به همه چی رسیدم تنها توئی نور امیدم ساحلم همسرخوبم دوستت دارم بی نهایت تو به بوی غزل و قافیه آمیخته ای به خدا حال مرا خوب به هم ریخته ای آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری بی سبب نیست که در کنج دلم جا داری یاسمن پوش ترین قسمت احساس منی من پر از زندگیم فاصله ها را پر کن باز نسبت به شما حس غریبی دارم نازنین قصه ی ایمان مرا باور کن به کتاب غزل عشق تفال میزد ساحل زیبای زندگیم با تو معنای دوباره زندگی را فهمیدم 
به سپیدی غزل رایحه ی یاس منی
یاسمن پوش ترین جای خدا را پر کن
من جهنم زده ام حسرت سیبی دارم
غربت و رخوت دستان مرا باور کن
سالها قلب دم از صبر و تحمل میزد
| Design By : Pichak |
همسر خوب و عزیزم ای تنها بهانه برای زنده بودنم ، نفس کشیدنم دوستت دارم دوستت دارم و خواهم داشت ای که تو لایق این دوست داشتنی ... ای تو فصل بهارم ، همیشه یارم ، همدم این دل تنهایم دوستت دارم... عاشقت می مانم و خواهم ماند و به خاطرت جانم را ، زندگی ام را ، فدایت می کنم ، عزیزم با تمام وجودم می گویم که دوستت دارم پس تا هستم برای تو می نویسم تقدیم به چشمانت همسر خوب و عزیزم
